Bhagavad Gita: Chapter 7, Verse 12

யே சை¹வ ஸாத்¹த்¹விகா¹ பா⁴வா ராஜஸாஸ்தா¹மஸாஶ்ச¹ யே |

மத்¹த¹ ஏவேதி¹ தா¹ன்வித்³தி⁴ ந த்¹வஹம் தே¹ஷு தே¹ மயி ||12||

யே—--எதுவாக இருந்தாலும்; ச—--மற்றும்; ஏவ—--நிச்சயமாக; ஸாத்விகாஹா—--நன்மையின் முறையில்; பாவாஹா—--பொருள் இருப்பின் நிலைகள்;ராஜஸாஹா---—உணர்வு முறையில்; தாமஸஹா----அறியாமை முறையில்; ச-—-மற்றும்; யே—--எதுவாக இருந்தாலும்; மத்தஹ---—என்னிடமிருந்து; ஏவ—--நிச்சயமாக; இதி—--இவ்வாறு; தான்--—அவை; வித்தி—--அறிக; ந—--இல்லை து—--ஆனால்; அஹம்—--நான்; தேஷு—--அவைகளில்; தே—--அவைகள்; மயி----என்னில்

Translation

BG 7.12: பொருள் இருப்பின் மூன்று நிலைகள்-நன்மை, ஆர்வம் மற்றும் அறியாமை-என் ஆற்றலால் வெளிப்படுகிறது. அவை என்னில் அடங்கியுள்ளன, ஆனால் நான் அவற்றிற்கு அவற்றுக்கு அப்பாற்பட்டவன்.

Commentary

முந்தைய நான்கு ஸ்லோகங்களில் அவருடைய மகிமைகளை விவரித்த ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் அவற்றை இந்த வசனத்தில் சுருக்கமாகக் கூறுகிறார். திறம்பட, 'அர்ஜுனா, நான் எப்படி அனைத்து பொருட்களின் சாரமாக இருக்கிறேன் என்பதை விளக்கியுள்ளேன். ஆனால் விவரங்களுக்குள் செல்வதில் அர்த்தமில்லை. அனைத்து நல்ல, கெட்ட, மற்றும் அசிங்கமான பொருள்கள் மற்றும் இருப்பு நிலைகள் என் ஆற்றலால் மட்டுமே சாத்தியமாகும்.' என்று கூறுகிறார்

எல்லாப் பொருட்களும் கடவுளிடமிருந்து தோன்றினாலும், அவர் அவற்றிலிருந்து சுதந்திரமாகவும் எல்லாவற்றிற்கும் அப்பாற்பட்டவராகவும் இருக்கிறார். ஆல்பிரட் டென்னிசன் இதை தனது புகழ்பெற்ற கவிதை மெமோரியத்தில் வெளிப்படுத்தினார்:

நமது சிறிய அமைப்புகளுக்கு அவற்றின் நாள் உண்டு;

அவைகளுக்கு உண்டு, அதோடுநின்றுபோகும்

அவை உம் உடைந்த விளக்குகள்,

ஒப்புயர்வற்றவரே, நீங்கள் அவைகளை விட மேலானவர்.